به راستي چه دنياي مرموز و شگفتانگيزي در دل ماست، آنچه دل آدمي را زيبا كرده اين است كه در آن عشق جاي ميگيرد، عشقي آنچنان پاك و نيرومند كه ميتواند بر همه موانع پنهان و آشكار چيره شود و انسان را به تكامل معنوياش رهنمون كند. عشقي كه به مدد آن انسان ميتواند مشفق و مهربان و پرورنده باشد. اگر بياموزيم كه چگونه صحبت كنيم، آن زمان محبت بيشتري هم دريافت خواهيم كرد. اگر درسهاي عشق را بياموزيم، حتي در سختترين موقعيتها، آن زمان دريچه دل براي عشق برتر گشوده خواهد شد. تنها با چشم دل ميتوان خوب ديد، آنچه اهميت دارد با چشم سر ديده نميشود، چگونه ارتباطات پرمعناتري خلق كنيم و دلي بي آلايش و توانگر داشته باشيم و دنيا را با چشم دل ببينيم.