والدین روزانه صدها تصمیم کوچک و بزرگ درباره شیوه پرورش فرزندانشان می‌گیرند. بسیاری از این تصمیم‌ها پیامدهای بلندمدت برای زندگی دیگران - از جمله کودکان - دارند و شایسته توجه فلسفی‌اند. جین کازز استدلال فلسفی و واقعیت‌های علمی را ترکیب می‌کند تا به طیفی از پرسش‌های نظری و کاربردی درباره فرزندپروری پاسخ دهد. او اول مسائل نظری را بررسی می‌کند؛ برای مثال، آیا نوزادان خوش‌شانس هستند که به دنیا آمده‌اند؟ نقش والدین چیست؟ کازز در سطح کاربردی به بررسی مسائل روزمره‌ای مانند کنترل جمعیت و دروغ نگفتن در حضور کودکان می‌پردازد. نکته مهم درباره مباحث کتاب حاضر این است که نویسنده به جای رجوع به نظرات متخصصان فرزندپروری، به حس شهود، منطق و اخلاق والدین تکیه می‌کند. او از چشم‌انداز ارسطو بحث می‌کند که کودک زیستی «خویشتن دوم» والدین است. نویسنده در بخش‌هایی از کتاب. که به دوران بزرگ‌سالی فرزندان مربوط می‌شوند. در نقش والدی فیلسوف فرو می‌رود و والدین جوان را به تفکر درباره فرزندپروری - فراتر از مسائل فوری و روزمره - تشویق می‌کند.
برگشت
