وحید دستگردی (۱۲۵۸–۱۳۲۱) محمدحسن متخلص به وحید و معروف به وحید دستگردی یکی از شاعران و سخنوران اواخر سده نوزدهم و اوایل سده بیستم ایران است.او تحصیلات مقدماتی را در زادگاهش فراگرفت و در پانزده سالگی به اصفهان رفت و در مدرسه میرزا حسن علوم ادبی و علوم دینی را آموخت. در آغاز نهضت مشروطیت به جرگه آزادی‌خواهان پیوست و شعرها و مقاله‌هایی در این زمینه در روزنامه‌های اصفهان منتشر می‌کرد. دستگردی در آغاز جنگ بین‌الملل اول، روزنامه درفش کاویان را در اصفهان منتشر نمود. او همچنین با روزنامه‌های پروانه، زاینده‌رود و مفتش ایران نیز همکاری می‌کرد. در ۱۳۳۸هـ. ق. به تهران آمد و انجمن ادبی ایران و انجمن ادبی حکیم نظامی را تأسیس کرد و همچنین درسال ۱۲۹۸ شمسی مجله ادبی ارمغان را در تهران تأسیس کرد که مدت بیست و دو سال (با فواصل) منتشر می‌شد. در همین دوران جلسات درس و بحث دایر کرد و کتاب‌های بسیاری تصحیح و تحشیه و چاپ کرد. وحید دستگردی در شعر ابتدا "لمعه" تخلص می‌کرد، ولی بعدها تغییر تخلص داد. در ۸ دی ۱۳۲۱ خورشیدی در ۶۴ سالگی در تهران درگذشت و در امامزاده عبدالله شهرری دفن شد. وی در این کتاب اندرزهای نظامی گنجوی را از مجلدات سبعه نظامی جمع‌آوری کرده و در پنجاه بخش سامان داده است؛ از قبیل کار و رنج، عمل و عزل، خنده و گریه، مستی، شب و روز، خوی خوش، داد و ستم، سخاوت و بخل و .... .
برگشت
![تصویر هزار اندرز حکیم نظامی گنجوی [ مقتبس از مجلدات سبعه نظامی ]](/content/images/thumbs/659a6185572e227a70a31cfd_-_450.jpeg "تصویر هزار اندرز حکیم نظامی گنجوی [ مقتبس از مجلدات سبعه نظامی ]")
